Przyznam, że po ocenie i opiniach spodziewałem się nieco lepszego kina. Nie mówię, że film jest zły, ale moim zdaniem dość nierówny - chwilami porywa, a chwilami mocno nudzi. Przeszkadza mi to, że akcja jest nieco pourywana - wątki, choć ostatecznie wszystkie dokończone (trochę wygląda to tak, jakby na ostatnią chwilę przypomniano sobie, że trzeba je dokończyć, ale ok), zdają się być dość rozwleczone, brakuje jakiegoś uporządkowania, przez co nie ogląda się tego jakoś bardzo płynnie. Takie odniosłem wrażenie.

Mimo wszystko to nadal dobry film. Przyznam, że nigdy nie widziałem tak niejednoznacznej postaci jak Travis - De Niro wzniósł się zdecydowanie na wyżyny aktorstwa. Do tej pory nie jestem w stanie rozszyfrować, kim on był, jakie cechy faktycznie były jego cechami, a nie wytworami wyobraźni. Przedziwna, naprawdę przedziwna postać, no ale przez to tak zapadająca w pamięć.

Ponadto to, na co warto zwrócić uwagę - doskonała praca kamery, kilka ujęć fantastycznych, a przecież minęło 40 lat! No i muzyka, która wraz z ciemnymi ulicami Nowego Jorku wprowadza w niezły klimat. Na pewno warto oglądnąć, jest naprawdę ok, choć ja tej historii nie zaliczę zapewne do jednej z moich ulubionych.