Gdyby na ten film spojrzeć "prosto" to jest to średniak. Fabuła taka sobie, nic specjalnego - facet po wojnie nie potrafi się odnaleźć, ma problemy sam z sobą, w końcu posuwa się do radykalnych kroków. Filmy takie już były i pewnie będą. Także, jak widać, nic wyjątkowego.

Jednak gra aktorska + reżyseria sprawiły, że ten film jest tak inny, że człowiek się w niego zatapia. Mam wrażenie, że De Niro odgrywa postać, w której każdy człowiek może w większym czy mniejszym stopniu zobaczyć sam siebie. Każdemu coś nie pasuje w otaczającym go Świecie, każdy chciał by coś zmienić, każdy ma gorsze dni w których popada w letarg/depresje. To jest piękno tego filmu. Końcówka też jest bardzo dobra, bo jest "prawdziwa", a nie taka jak w filmach akcji.

Filmu jednak nie oceniam. Dlatego, że jest chyba jedyny w swoim rodzaju. Gdybym do każdego filmu podchodził w ten sposób jak do tego filmu tzn. szukał drugiego dnia, kombinował, wyciągał pewne wartości itd. to wszystkie filmy akcji które są dosyć płytkie dostawały by 3-5 a było by to niesprawiedliwe, tak samo jak część "głupich komedyjek" które w swoim gatunku są OK, ale jako film sam w sobie są mierne.
Ten film jako dramat jest tak naprawdę "tylko" niezły, ale jest w nim TO COŚ, co sprawia iż po obejrzeniu człowiek ma sieczkę z mózgu.
Dzieło tajemnicze to niech i ocena pozostanie tajemnicą ;)

A teraz pytanie: ten film jest tylko dramatem? Przecież na pierwszy rzut oka widać, iż jest to film psychologiczny. To niedopatrzenie ze strony osoby, która tworzyła profil tego filmu, czy po prostu dzieło to zostało zakwalifikowane jako dramat i nic więcej?? Mi przypomina trochę "Czarnego Łabędzia", który też nieźle działa na banie :P ale przy tym filmie jest dopisek - psychologiczny, a tutaj nie...