To sztuka utrzymać widza przez cały film, jeśli akcja nie wychodzi poza jedno miejsce. Filmu jeszcze nie widziałem, ale przed twoim komentarzem mialem trochę obawy czy to się udało, bo ryzyko przy tego typu produkcjach jest zawsze. Wiem, tu nie było innej możliwości, albo tak, albo wcale :) Ale z tego co piszesz, wynika, że film jest przemyślaną koncepcją, zamkniętą całością. Czekam zatem niecierpliwie na seans.

Miło mi stwierdzić, że film rzeczywiście jest przemyślany, wart tego złotego niedźwiedzia na Berlinale. Bo wiadomo - jury festiwalowe zwykle lubią nagradzać takie polityczne manifesty, ale ten naprawdę zasłużył. Pomysł z rozmowami w taksówce jest fajny i dobrze zrealizowany. Po seansie zostaje wrażenie, że oglądało się coś pełnego, przemyślanego zrozumiałego mimo tej wspominanej "pozornej spontaniczności", że liznęło się trochę irańskiej rzeczywistości i kultury. Najbardziej mi się podoba, że to nie jest jakiś smutny film o reżimie. Wszyscy są uśmiechnięci :). słońce świeci, choć ze słów bohaterów wynika reżimowa rzeczywistość. Trzeba tylko pamiętać, że fabuła to taki niby przypadkowy ciąg wydarzeń (np. pasażer wsiada i wysiada), ale każde wprowadza coś nowego, istotnego. I w dodatku bardzo fajnie się ze sobą te wydarzenia łączą - film kończy się też idealnie (jest właśnie ta klamra kompozycyjna).

Udało mi się zobaczyć film na pokazie przedpremierowym, no i zgadzam się w zupełności :) Nagroda jak najbardziej zasłużona! Mała siostrzenica Panahiego rewelacyjna, wiele wątków humorystycznych, wiele dosadnych cytatów zapadających w pamięć, ogląda się bardzo dobrze. Faktyczie widać, ze wszystko tu jest dopiete na ostatni guzik, nie ma miejsca na przypadek, a jednak wrazenie przypadku pozostaje :) Jednak irańskie kino jest niesamowite:)

To mnie trochę uspokoiliście, bo trochę obawiałem się o to, jak się odbiera akcję, która się rozgrywa w jednym samochodzie i czy ten humor i lekkość widać tylko w trailerze, czy taki właśnie jest film. :)

matti120 też miałem te obawy, pamiętam jak uwierał mnie fotel na "rzezi" Polańskiego, już chciałem, żeby wyszli z tego mieszkania ;) Tutaj tego nie czułem, może dlatego, że bohaterowie się zmieniają jak w kalejdoskopie i ta sama sceneria już nie przeszkadza. A jeśli chodzi o lekkość i humor to jest nie tylko w trailerze, ale też nie brak tu poważnych scen. Wszystko jest wyważone.

Slonce swieci, a samochody na ulicach przewaznie biale.

Mnie nikt nie daje napiwków, więc nie widzę powodu, bym miał dawać innym...
Jak się komuś nie podoba niech zmieni pracę.