Zasiadłem sobie przed ekranem monitora i powiedziałem sobie , że jaki ten legendarny horror by nie był wezmę pod uwage ile ma lat , w jakich czasach wyszedł i co zrobił dla rozwoju naszego ulubionego gatunku. Krótko mówiąc spodziewałem się ujrzeć film o tradycyjnej fabule, z bezpłciowymi bohaterami będącymi mięsem armatnim dla Leatherface'a , który stał się klasykiem tylko ze względu na brutalne (przypuszczałem , że krwawe) sceny oraz oryginalną jak na tamte czasy fabułe. Więc poprzxeczke filmowi ustawiłem niezbyt wysoko. I rozpocząłem. Od razu rzuciło się w oczy , że to niskobudżetówka. A więc oglądałem , oglądałem i mówię :" nie no , aktorzy dają radę , a ci bohaterowie to nie takie pustaki". Tak jak zasiadłem do filmu raczej z obawą , że się zawidoę tak po zakończeniu zbierałem przez 10 min. szczene z podłogi. Ten film ma 30 lat , a ja oglądałem wiele slasherów i powiem jedno - tylko ten naprawde mnie ruszył , tylko ten naprawde mnie przestraszył. Moim zdaniem sukces filmu tkwi w kilku na pozór niewidocznych szczegółach. Aktorzy - nastolatkowie grają całkim przyzwoicie , a ich postacie nie są tak płaskie jak w wielu obecnych slasherach. Jednak ci , którzy kradną cały szoł to rodzinka : Gunnar Hanson (tak się ten panna nazywa) wraz z kolesiem grającym autostopowicza (ci dwaj dali z siebie wszytsko) , dziadzią i Dreytonem to jedni z najbardziej chorych , przerażających , a przedewszystkim realnych ekip "złych" , jakie widziałem w horrorach i filmach w ogóle. Są tak bezduszni i okrutni , że pan Lee Emrey z remaku i prequela jest przy nich gentlemanem. Poza tym miałem nieodparte wrażenie jakbym oglądał dokument - jakgdyby jakiś koleś latał sobie obok głównej bohaterki i kręcił to , a te wydarzenia były prawdziwymi i jeśli zginie kamerzysta to koniec filmu :) Kolejny plus : brak krwawych scen (!!!). To widz musi się domyślić co się stało z Franklinem , kiedy ten spotkał się z ostrzem piły , a ta nieruchoma kamera przy nabijaniu na hak...aż złapałem się za plecy. Jump-sceny rzeczywiście są "jump"(patrz pierwszy mord). Bohaterka kiedy ucieka przed Leatherface'em nie ucieka jak typowa blondynka , że upada co chwila a on cały czas za nią. Hooper popisał się warsztatem reżyserskim przy scenie kolacji (ah te "strzały" na oko), czy końcowym tańcu z piłą. To chyba tyle. TCM jest bardziej realny niż może się wydawać. Scenariusz idealni przemyślany.Wszystkie .Nie wiem jak można pisać , że remake , czy prequel są lepsze - one nawet mu do pięt nie dorastają, może ja poprostu nie należe do grupy fanów multipleksów - 11/10 TEXAS CHAINSAW MASSACRE 1974 - PORNOGRAFIA TERRORU