Hooper zaskoczył mnie nie tyle tematyką, czy warstwą fabularną filmu, ale znakomitą umiejętnością wytworzenia ciężkiego, przytłaczającego klimatu. Pomimo tego, że pod względem wykonania film pozostawia wiele do życzenia, to jednak broni się aktorstwem i realizmem ukazanych scen - są przerażające i autentyczne - nawet końcowa scena pt. "ucieczka cycatej blondi, a psychol tuż tuż" ma sens i naprawdę trzyma w napięciu.

Widziałem masę śmiesznych horrorów, w których to piersiasta dziewczyna ucieka przed śmiertelnie skutecznym, zabójcą - gwałcicielem i taka jałowa gonitwa trwa przez 2/3 filmu. Dziewczynie jakimś cudem zawsze udaje się wywinąć, podczas kiedy jej znajomi padają jak kawki... Za każdym razem wygląda to kuriozalnie, jest żałosne i najczęściej nudne (vide beznadziejny remake "Teksańskiej Masakry...").

Film jest kultowy co do tego nie ma wątpliwości. "Teksańska Masakra...", jest wzorem dla wielu horrorów - slasherów, w których to znajdziemy całe mnóstwo odniesień i aluzji (postać "Leatherface'a", kolacja przy rodzinnym stole kanibali, dziadek i psychodeliczne sceny "z okiem" - chyba na zawsze zapisały się w historii kina grozy). I chociaż film ma już swoje lata to wciąż jest "na czasie" - szokuje i trzyma w napięciu.
Taniec z piłą łańcuchową w świetle wschodzącego, złotego Słońca Texasu jest niesamowity. Niniejszym 10/10.