Do diabła z fabułą filmu. Zwróćcie uwagę na inny przedziwny aspekt - mianowicie na relacje międzyludzkie w tym filmie. Ludzie, którzy są w nim pokazani nie umieją mówić prawdy. We wszystkich dialogach w tym filmie dotyczących zarówno spraw istotnych jak i zwykłych błahostek na żadne zadanie pytanie nie pada szczera odpowiedź. Ludzie robią wrażenie jakby ich obowiązkiem zawsze było skłamać. Zastanawiam się czy był to zabieg celowy, czy też jest to faktyczna cecha hiszpańskiego usposobienia. To najbardziej szokująca rzecz jaką dostrzegłem w tym filmie. Nie rozumiem jak w takim społeczeństwie możliwym jest stworzenie związku, zawiązanie przyjaźni... Nie rozumiem jak takie społeczeństwo w ogóle może istnieć. Cieszę się, że mieszkam w Polsce.