..co mówi jedno z haseł którymi reklamowany był film. I patrząc skrótowo na ten pełen zwrotów scenariusz, to krzykliwe hasło jest zgodne z prawdą. Historia opowiada o jednym z ulicznych gangów nastolatków (niezwykle brutalnych) którego skład zasilają obie płcie i jego stopniowe przekształcenie się w wyłącznie sfeminizowaną wersję, na skutek trochę losowych a trochę zaplanowanych przewrotów. Pomimo tego że na samym początku to faceci trzymają gang silną, ale jakże niedojrzałą ręką, to narracja skupia widza na towarzyszeniu temu, co dzieje się z jego kobietami, a dzieje się nie mało.
Śledzimy losy bohaterek począwszy od krótkich wstawek z ich życia rodzinnego, scena wejściowa w której matka późniejszej przywódczyni "szarpie" się z windykatorem o telewizor i ostatnie 40$, rodzeństwo jest głodne a później scena u drugiej z rywalizujących kobiecych przywódców gdzie matka spłaca czynsz swoim ciałem i butelką burbona. Sceny o tyle dobrze użyte, ponieważ nie przywiązano do nich rozdmuchanego pretensjonalnego tragizmu a jedynie umotywowano trochę późniejsze bezpośrednie działania bohaterek. Walka o wpływy i pozycje jest od samego początku, kiedy to niedoszła ofiara, późniejsza głowa gangu pokazuje że potrafi się bronić, czym zaskarbia sobie szacunek szemranego towarzystwa. Gang jest bandą nastolatków i momentami można o tym zapomnieć patrząc jak niedorzecznie uzbrojonym i gotowym by zabić, pomimo uczęszczania do szkoły średniej. Dyrektor się boi i sąsiedzi się boją, na szkolnym skwerku idzie przemyt dragów i broni, w toalecie jedna z vixens jest prostytuowana przez kolegę z gangu, błyszczą się ostrza sprężynówek, spod ciuchów wystają kolby pistoletów a w miejscach publicznych urządzane są strzelaniny (jest nawet jedna niedorzeczna scena domowej roboty "wozu opancerzonego"). To wszystko stanowi oczywiście o tym słodko-ostrym sosie w głębokiej czerwieni którego nazwa "Exploitation" ale jakkolwiek to brzmi, film nie jest kiczowaty. Ukazane perypetie bohaterów są przedstawione w zadziwiająco realistycznym podejściu, relacje są żywe i przepełnione naturalnymi emocjami. Reżyser stawia postaci wobec takich zagadnień jak zazdrość, zdrada, miłość i odrzucenie czy zagubienie w społeczeństwie. Kilka znanych twarzy na ekranie, chociaż szkoda że tak mało. Dziewczyny spisały się świetnie (cała obsada) odgrywając swoje postaci, aktorsko film stoi na wysokim poziomie, co też bywa rzadsze w tego typu produkcjach. Reżyser, Jack Hill jest profesjonalny i widać że swobodnie czuje się w pułapie który tworzy (co pokazuje dotychczasowe portfolio). Jest tutaj parę znanych motywów które pojawiły się u niego wcześniej, jak sekwencja z więzienia kobiet, napaści seksualnej, czy politycznych bojówek czarnej społeczności. Dobrze że z wyczuciem potraktowano też stronę techniczną, sceny akcji w których pozwolono sobie dosłowność wypadają wystarczająco przekonująco, a te które mogłyby stać ryzykiem zbytniego kiczu, zastąpiono pomysłowymi ujęciami (padający cień na ścianie w fatalnym uderzeniu ostatniej bijatyki). Jest to udany film, który wciąga historią, ekscytuje rozkręcając odpowiednio tempo i napięcie, przyśpiesza akcją w końcówce, serwuje widzowi barwne wystarczająco żywe postaci i pozostawia z uczuciem dobrze spędzonego czasu.