i znakomite kino rozrywkowe, oparte na biografii Ala Jolsona, znanego dzis glownie za sprawa roli w pierwszym dzwiekowym filmie Spiewak jazzbandu. to ogromna szkoda ze nazwisko jolsona, znane jest dzis nielicznym i to prawie ze calkowicie zapomniana gwaizda broadwayu. mowiono, ze byl naiwekszym artysta wodewilowym jakiego znala historia. gdy umarl najwieksze slawy rozrywki oddaly mu czesc. sami elvis presley, judy garland czy bing crosby - by wspomniec tylko kilka anzwisk - podkreslali wplyw jaki odegral jolson na ich kariere.
paradoksalnie ta luzno oparta na faktach biografia odswiezyla zapomnianego juz wtedy jolsona, ktory po premeirze z dnia na dzien ponownie stal sie gwaizda. co ciekawe tez, historia jolsona byla takim sukcesem kasowym, ze nakrecono sequel jolson speiwa znowu w 1949 roku - to jedyny przypadek w historii kina gdy biografia jakiegos artsyty doczekala sie kontynuacji.
al jolson nie zagral w filmie siebie, jednak podlozyl wokal (fantastyczny glos!!!!!!). role powierzono larremu parksowi, ktory jest rewelacyjny! jolson nigdy dobrym aktorem nie byl a jego kinowe role nijak maja sie do "broadwayowskiego oblicza". natomiast parks zdaje sie robic wrazenie aktora we wlasciwym czasie we wlasciwym filmie. piewrsza polowa filmu to poczatki i wystepy mlodego jolsona natomiast druga skupia sie na malzenstwie z julie benson. benson to filmowa postac wzorowana na trzeciej zonie jolsona - ruby keeler (ktora nie wyrazila zgody na to, by jej nazwisko zostalo w filmie przytoczone), gwiazdy kina lat 30-tych, znanej z takich komedii jak go into your dance, ulica szalencow, czy poszukiwaczki zlota'33.
oczywiscie ze film jest momentami landrynkowy i nawet to, co zyciowo gorzkie smakuje tu slodko, to jednak absolutnej klasy aktorstwo i niezwykly soundtrack (!!) czynia ten film czyms wiecej od kolejnej filmowej biografii. warto zobaczyc.