Ellen, po śmierci ojca, opiekuje się swoją młodszą siostrą Cissy, która cierpi na zaburzenia psychiczne. Dziewczyna nie radzi sobie z otaczającym ją światem, dlatego kolekcjonuje przywiezione z Afryki pamiątki po ojcu-antropologu, z domu robi coś na kształt afrykańskiej dżungli, a towarzyszami jej zabaw są małpy, które traktowane są jak przedmioty i trzymane w wielkiej klatce. Niestety szaleństwo Cissy staje się coraz bardziej dotkliwe, by osiągnąć punkt kulminacyjny w momencie gdy Ellen zaczyna darzyć uczuciem kolegę z pracy...

"The Mafu Cage" jest niesamowitym 70'sowym dziwadełkiem. Fabuła jest wciągająca, a wyczyny młodszej z sióstr nie mogą pozostawić obojętnym. Carol Kane, wcielająca się w rolę Cissy, wykonała tu niesamowitą robotę pokazując wszystkie twarze bohaterki - uroczego, zagubionego dziecka, manipulatorki i w końcu morderczej psychopatki. Bije od niej tyle zwierzęcego magnetyzmu, że nie sposób oderwać wzroku, gdy tylko pojawi się na ekranie. Jej dziwna, lekko perwersyjna relacja z siostrą, od której jest zależna, intryguje i pozostawia wiele niedopowiedzeń.
Na uwagę zasługują również scenografia, charakteryzacja oraz muzyka - wszystko to przenosi nas do świata afrykańskich plemion, równocześnie tworząc poczucie osaczenia i niebezpieczeństwa - Cissy, otaczając się swoistymi relikwiami, coraz bardziej zamyka się w tytułowej klatce.
Film intryguje i niepokoi, należy jednak ostrzec, że zawiera przykre sceny znęcania się nad zwierzętami (na szczęście nie są one pokazane szczegółowo). Szokuje mnie tak niska średnia ocen na portalu.
Polecam wszystkim tym, którzy gustują w historiach skupionych na psychologii postaci (choć można tu zarzucić, że tło/ich przeszłość zostały trochę za mało zarysowane) i powolnym wpadaniu w obłęd oraz miłośnikom lat 70., z całym ich oryginalnym, dziwacznym klimatem - zarówno w warstwie wizualnej jak i fabularnej.