O tym, że Charles Dickens był cudownym i niepowtarzalnym pisarzem, nie trzeba przekonywać nikogo z jego wiernych czytelników, do których i ja należę. Otwierający literacką karierę Dickensa "Klub Pickwicka" był olśniewającym debiutem młodego (24-letniego!) człowieka, a kolejna powieść - "Olivier Twist" - trwale ugruntowała jego pozycję jako wybitnego i wrażliwego na problemy społeczne obserwatora życia codziennego XIX- wiecznej Anglii. "Opowieść wigilijną" należy traktować jako mocny, choć ujęty w baśniowe ramy, moralitet. Powieść cieszyła się wielkim uznaniem czytelników, nie ma się więc co dziwić, że doczekała się licznych adaptacji filmowych. Teraz nadszedł czas, aby w ramach X Muzy opowiedzieć o procesie powstawania samej powieści.
Film jest utrzymany w konwencji przywodzącej na myśl rozliczne ekranizacje "Opowieści wigilijnej", chwilami żartobliwej, chwilami poważnej, chwilami sięgającej po atrybuty wzięte wprost z pierwowzoru. Zamierzenie ze wszech miar chwalebne i niemal udane, jednak momentami wymykające się spod kontroli realizatorów. Chęć okazania baśniowego charakteru opowieści przeważyła nad niepowtarzalną możliwością precyzyjnego przedstawienia wyjątkowego procesu twórczego, kiedy to w ciągu 6 tygodni - od zamysłu twórczego, poprzez proces pisarski, komponowanie ilustracji, druk, oprawę i dystrybucję - powstała jedna z najpiękniejszych opowieści - "Opowieść wigilijna". Momentami narracja staje się nudnawa, co bynajmniej nie przesądza o całościowym odbiorze.
Jestem więc przekonany, że nie tylko miłośnicy Dickensa będą pod urokiem tego filmu, bo jest on jedną z niewielu współczesnych propozycji kina bezpretensjonalnego i opowiadającego w elegancki sposób o ważnej postaci literackiej, dzięki której ubogacamy swoje życie wewnętrzne.