that afternoon.. jeden z najfajniejszych filmów mojego dzieciństwa przypadającego na okres dwudziestolecia międzywojennego.. nic a nic się nie zestarzał a nawet wprost przeciwnie: obecnie po latach przypomniany wydaje się znacznie głębszy niźli się wydawał na podstawie powierzchownych przesłanek na zwoje własnej pamięci nawijanych. nie ma nic bardziej dla organizmu ludzkiego destrukcyjnego niż uparte dążenie do skończenia czegoś - pionierskie duo przepisuje mit syzyfa na własną niepodrabialną modłę po prostu i robi to po mistrzowsku. a więc tragedia jako komedia plus czas, nie na odwrót.