Tak jak napisałem w tytule, według mnie TSN przypomina ciekawą wariację na temat programu dokumentalnego Elżbiety Jaworowicz z całym szacunkiem dla tej pani. Mamy zaznania i argumenty jednej strony, mediacyjny środek w biurze prawniczym no i drugą zwaśnioną stronę konfliktu. Przeplatanka wersji wydarzeń, retrospekcje. Moim zdaniem to nic złego, ale filmu nie nazwałbym fenomenalnym, natomiast historię, którą opowiada – owszem. Młody, piekielnie inteligentny chłopak tworzy wielkie dzieło. Przewidywalne, co? Smaczek jest w tym, że zaczyna to dzieło od obsmarowania w Internecie dziewczyny, która z nim zrywa. A on sam? Wielki umysł, ale dość zadufany w sobie, lubi podkreślać swą intelektualną wyższość nad innymi. Większość z nas spotkała takiego typa jak nie w liceum, to na studiach. Taki jakby everyman pod tym względem, postać bliska dla wielu. No i sam facebook… dzisiaj łatwiej spytać kto nie miał z nim styczności. Dla wielu TSN to zaspokojnie ciekawości jak powstał. I to by było w zasadzie tyle. Nie chodzi w tym filmie o niesamowita grę aktorską, reżyserię (choć do tych nie mam zastrzeżeń), czy też o efekty specjalne. Myślę, ze największym efektem specjalnym i siłą napędową dla The Social Network jest historia Zuckerberga sama w sobie. Czy to wystarczy na Oscara? Nie wiem, według mnie nie, bo to nie jest nagroda za ciekawe historie życia. Ale skoro Obama może dostać Nobla tylko za marzenia o pokoju to kto wie jak będzie z Oscarem dla TSN.