11 lat temu na Titanica do kin waliły tłumy, każdy chciał zobaczyć na wielkim ekranie śmierć stalowego kolosa. Dziewczyny piszczały na widok Dicaprio, a faceci lubieżnie uśmiechali się na myśl o bladolicej Kate Winslet pozującej nago i biegającej w mokrych sukniach po zalanych pokładach. Scena tonącego Jacka i snu Rose wyciskała łzy z największych twardzieli. Film otrzymał 11 oskarów i nikt nie mówił, że niesłusznie, ba każdy dorzuciłby jeszcze ze 2 żeby w końcu coś przebiło Ben Hura.
Przenieśmy się do roku 2009 - ci sami twardziele 11 lat temu ryczący jak bobry piszą, że tak naprawdę to film im się nigdy nie podobał, a do kina poszli bo wszycy szli albo dziewczyna chciała. Na siłę wszyscy doszukują się błędów w stylu: a bo ten talerz dwa ujęcia wczesniej stał 5cm bliżej krawędzi stołu i łyżka była obok a nie w zupie. Osobiście uważam Titanica za arcydzieło i tak jak w 1997r daje mu 10/10, dalej potrafi wzrószyć i zachwyć. Chociaż jestem facetem i nie ryczę na każdym kroku to muszę przyznać że na tym filmie zawsze mi się łezka w oku kręci. Nie wiem czemu ludzie, boją się przyznać do uczuć jakie potrafi wzbudzić historia Jacka i Rose, nawet kiedy mają pisać o nich anonimowo na internecie.