Napiszę krótko bo lecę na telefonie.

Czytałem "TO" cztery razy. Przyznaję, że to jedna z moich ulubionych książek zaraz po serii Mroczna Wieża (za ekranizację której wysłałbym sprawców do paki ale to inna bajka).

Pierwsza część filmu z 2017 roku była dobra jako film choć w kilku aspektach robili zmiany na siłę względem książki (boli mnie choćby postać Mike Hanlona, który w książce miał rodziców w przeciwieństwie do filmu i byli to dobrzy ludzie wpajający chłopakowi właściwe wzorce).

Druga część "TO" z roku 2019 jest dobra do połowy. Stąd nazwa tematu. Do momentu gdy Bill leci ratować dzieciaka z deskorolką było całkiem nieźle. To co można było skrócić skrócili. Lecz trzymali się w miarę książki. Scena otwierająca film (zabicie Adriana Melona) była mocna. Poważna. Telefon od Mike'a do wszystkich plus ich reakcje prawie zgodne z książką (choć żałowałem braku sceny jak Ben wypija duszkiem pół litra whisky). Spotkanie w chińskiej knajpie prawie idealne, samotne wspominanie także. I nagle scena gdy Bowers próbuje zabić Eddiego zaczyna wywracać fabułę. Później zupełnie niepotrzebna scena jak Bill idzie do wesołego miasteczka ratować chłopca. Główna konfrontacja z TYM była nader długa, chaotyczna, momentami męcząca i zupełnie odebrała głębię zawartą w książce. Tam TO było bytem z kosmosu a w zasadzie zza krawędzi wszechświata. W filmie niby też. Ale co to za akcja z rytuałem Chud? Owszem, był w książce. Lecz tam polegał na wdychaniu dymu w jamie w ziemi aby mieć wizję. Lecz sam sposób na pokonanie TEGO polegał na połączeniu umysłu z TYM i pokonaniu go siłą woli i ducha. Finalnie w książce okazało się, że TO jest samicą i jest w ciąży. Wiem, trudno wymysły Kinga pokazać na ekranie ale zrobili trzygodzinny film, który przez ostatnią godzinę był ciagnięty na siłę. Zakończenie zupełnie nie przypadło mi do gustu. Stąd ocena 5.

Pozdrawiam