Film Aleksandra Kuca zdobył na IX Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w 1984 roku nagrodę Brązowe Lwy Gdańskie za najlepszy scenariusz. To historia dwóch skonfliktowanych braci, mieszkających pod jednym dachem w starej kamienicy, w dużym mieszkaniu pełnym zabytkowych zegarów ściennych i innych antyków. Obaj mają swoje lata, obaj przeżyli w życiu bardzo wiele. Mają do siebie pretensje, ale mieszkają razem, bo są od siebie uzależnieni. Zgorzkniały i zły na cały świat Roman wciąż przeżywa śmierć żony Marii, o co obwinia brata, który prowadził samochód w chwili tragicznego wypadku. Ale nie może poradzić sobie bez niego, jest schorowany, ma trudności z poruszaniem się, chodzi o lasce i dlatego trzyma go pod swoim dachem. Z kolei Jan jest uzależniony finansowo od bogatego brata, który zapewnia mu byt. Cierpliwie znosi więc humory Romana, pomaga mu w kąpieli, robi zakupy, podaje posiłki. Konflikt narasta, gdy Jan poznaje wdowę Zofię