Jerzy Maksymiuk powiedział kiedyś (nieco autoironicznie), że każdy skrzypek chce być pierwszym skrzypkiem, pierwszy skrzypek - dyrygentem, dyrygent zaś - kompozytorem, który może chcieć zostać już tylko... Bogiem.
W kinie jest chyba podobnie. - wielu aktorów i operatorów chce zostać reżyserem, ten zaś...
Zgodnie z zasadą Petera (Maksymiuk, jak widać, był jej bliski) każdy dąży do osiągnięcia swojego poziomu niekompetencji (na którym już pozostaje).
Niezły i sprawdzony w kilku dobrych filmach operator na spółkę z jakimś, nie grzeszącym talentem, scenarzystą, porwali się na temat kluczowy dla SF, analizowany i beletryzowany (także przez film) przez niemal sto lat (wystarczy znać choćby twórczość Lema), po czym zebrali do kupki, co im w rękę wpadło (z odpadków), skleili to do kupki, a potem w tejże kupce mozolnie rzeźbili.
Efekt jest zasmucający, a film ogląda się z nie mniejszym mozołem.
Nie pomogło wydanie kupy (znów kupa?:):):)) kasy na gwiazdorską obsadę.
Z próżnego nawet Salomon nie naleje.
PS
Po namyśle obniżyłem ocenę do 5/10.
I tak punktacja zawiera nagrodę za "upadek z wysokiego konia":):):)