Kolejny efekciarski film Michaela Bay'a przeznaczony dla chłopców dużych i małych, tym razem jednak o dziwo udany.

Transformers ogląda się zadziwiająca dobrze. Mamy tu cztery przeplatające się wątki, łączące się pod koniec filmu, wiele aktorów, którzy jak na blockbuster grają na całkiem dobrym poziomie i co najważniejsze postacie do których możemy się przywiązać i kibicować w czasie trwania seansu. Co mnie zdziwiło jednak najbardziej to to, że roboty także sprawiają wrażenie ludzkich, a co za tym idzie zaczynamy je lubić. Za to duży plus.

Dodatkowo nieziemskie efekty specjalne bardzo dobrze wpisujące się w rzeczywiste zdjęcia, oraz kilka naprawdę ładnych wizualnie scen - np. ostatnia na pustyni. Wielkim plusem i czymś co pierwszy raz zdarzyło mi się oglądać w filmie akcji, jest ogromna liczba statystów, którzy brali udział w scenach walk robotów na ulicach miasta. Najczęściej w takich scenach całe pole bitwy jest puste, w Transformersach nie.

Plus bardzo duża dawka humoru na całkiem niezłym poziomie (połączona z akcją bez zgrzytu), która niejako uratowała ten film od napuszenia się i przesadnej podniosłości, przez co nie dałoby się go oglądać. Scenarzyści tym razem postarali się bardzo i Transformersy ogląda się jak świetną komedię, do tego unikającą niemożliwości, przesady i nieśmiertelnych bohaterów.

Niestety mniej więcej na pół godziny przed końcem seansu ta pędząca lokomotywa zaczyna się rozsypywać, humor gdzieś znika, a przydługa końcowa walka robotów staje się nudna, i niestety za bardzo chaotyczna by oglądało się ją z przyjemnością. Zakończenie także jest jakieś takie nijakie i jakby nieprzemyślane. Denerwujące też bywają w trakcie filmu podniosłe przemowy Optimusa, ale całe szczęście Bay stara się unikać "hip hip hurra amerykańskiego patriotyzmu", więc tych kilka słów o wartości życia można jeszcze wybaczyć. Nieprawdopodobnych transformacji robotów czepiać się już nie będę, bo wtedy musiałbym skrytykować cały film od początku do końca, a nie o to przecież chodzi.

mocne 7/10