Nic nadzwyczajnego, ale film przyjemnie się ogląda. Fabuła prosta jak drut: w prologu dzieciak ze zdeformowanym okiem za namową brata wchodzi na drzewo, po czym z niego spada. Mija kilkanaście lat. Akcja "Trhauma" przenosi się do willi, w której spędza czas grupa bogatych japiszonów obu płci. Oczywiście wkrótce zaczną padać ofiarami morderczego świra. Najpierw ginie panienka pozująca fotografowi nago w lesie, a zabójca gwałci ją post-mortem.

Gianni Martucci inspiruje się w przypadku "Trhauma" zarówno "Halloween", jak i "A Bay of Blood" Mario Bavy. Nietrudno się zorientować kto z postaci stoi za wynajęciem mordercy do eliminacji pozostałych członków grupy. Trochę suspensu i erotyki, niestety morderstwa raczej mają miejsce poza kadrem. Nieco gore w końcówce, przydałoby się więcej makabry. Morderca w końcówce sposobem poruszania się i zachowania się ciut przypominał mi George'a Eastmana z "Anthropophagus" (1980) Joe D'Amato.

Miło było odświeżyć sobie "Trhauma" (nie mylić z "Trauma" Dario Argento) po pięciu latach.