Film strasznie lubię, widziałam go chyba z 300 razy i znam teksty aktorów na pamięć. Ale nie dlatego, że był on straszny. Bo według mnie nie był ani trochę. Afekty specjalne ogólnie dobre, lecz duchy wyglądaly całkiem przeciętnie... Niektóre postacie ciekawe (mój kochany Ralfkin :]), inne wręcz żenujące (słodki, ciapowaty tatusiek gotowy zrobić wszystko dla swoich ukochanych dzieciątek, ble, ble, ble...). Niektóre sceny i fragmenty filmu świetne (wywoływanie ducha na początku filmu, wizje Ralfkina czy scena w łazience pełnej krwi :]), inne wręcz żałosne (końcowe uratowanie dzieci przez tatuśka, normalnie miał fuksa jak jakiś James Bond). Plusy..? Według mnie rola Ralfkina (normalnie kocham tego kolesia ;P, mój biedaczek się poświęcił, żeby tatusiek mógł uratować swoje dzieciątka ;P), pomysł domu z przezroczystymi, przesuwającymi się ścianami z łacińskimi napisami, specjalne okólarki w których widać duchy i niektóre teksty (jak zwykle mojego kochanego Ralfkina przede wszystkim ;P (mówiłam, że mam słabość do tego kolesia ;P), ale nie tylko jego). Fajna była postać szajbniętego na punkcie śmierci dzieciaka ;P. Minusy..? Mało wciągająca fabuła, czasami aż zanadto nieprawdopodobne sytuacje, no i z całą pewnością 0 poziom strachu przy oglądaniu tego filmu. Ogólnie jest to jeden z moich ulubionych filmów, mimo, że jakąś klasyką gatunku z całą pewnością nie jest ;P.