"Twarz"; film w reżyserii Małgorzaty Szumowskiej, zdobył Srebrnego Niedźwiedzia na festiwalu w Berlinie. Obraz jest miksem inspiracji historią pierwszego przeszczepu twarzy na świecie (która odbyła się w Polsce) wraz z obserwacją i satyrą na polskie i prowincjonalne społeczeństwo.

MOCNE STRONY filmu:
- ciekawy pomysł na zdjęcia; nie wiem jak się nazywa użyty efekt ale w każdym razie daje wrażenie użycia czegoś w rodzaju lupy (na polskie społeczeństwo?) czy też oglądania obrazu jednym okiem (tak jak główny bohater?) - interpretacja dowolna
- realistycznie wykonana charakteryzacja "nowej" twarzy
- zabawne sceny i dialogi

SŁABE STRONY filmu:
- słaby scenariusz i płytkie postacie
- całkowicie nielogiczna i nieprzemyślana konstrukcja głównego bohatera: metalowiec ubiera się non stop w koszulki tylko jednego i to najpopularniejszego zespołu na świecie, tańczy w remizie, ma tatuaż z Jezusem i popyla maluchem słuchając "Hardwired"; od bohatera granego przez Kościuszkiewicza nie czuć żadnych emocji, nie potrafiłem się zidentyfikować z nim zarówno przed jak i po wypadku - był nierealistycznie przerysowany
- jednowymiarowe, stereotypowe i negatywne przedstawienie polskiej prowincji, bieda, buractwo i tona przekleństw wylewa się z ekranu w prawie każdej scenie, zabrakło mi tu balansu i subtelności
- instytucja kościoła jest atakowana z każdej możliwej strony; ksiądz jest synonimem zbereźnika, złodzieja, cebulaka, idioty, rasisty i hipokryty - bez wyjątku
- całkowite przekręcenie prawdziwej historii przeszczepu twarzy; w filmie bohater jest prześladowany, a tak naprawdę był wspierany przez swoich sąsiadów, wymyślono na dodatek, że wypadek wydarzył się przy budowanie wielkiego pomnika Jezusa - co swoją drogą wyglądało bardzo głupio

PODSUMOWANIE:
Na pewno każdy widz odbierze ten film w inny sposób. Dla niektórych to będzie świetna komedia (w stylu Vegi), być może dla innych będzie to ciekawa satyra i celna obserwacja polskiego społeczeństwa. Inni na pewno uznają ten obraz za przekłamany czy wręcz antypolski. Gdyby to był dopiero pierwszy film Szumowskiej obejrzany przeze mnie, to pewnie bym ocenił nieco wyżej. Odnoszę wrażenie, że Szumowska, za zadanie postawiła sobie ukazać swoją nienawiść do kościoła i nasze narodowe przywary, w formie skrajnych patologii, z pełną premedytacją i obłudą. I tak w każdym kolejnym filmie. Filmy tej pani wygrywają regularnie na Berlińskim festiwalu, co już przestało mnie zaskakiwać.

Zapraszam na mój facebookowy blog: "Krótkie opinie filmowe"