Nie mogę się zdecydować czy większym plusem tego filmu jest scenariusz czy jednak muzyka?
Scenariusz jest pozornie bardzo prosty a jednak wychodząc z seansu po ostatniej scenie pozostaje ten smaczek niewiadomej.
Każda z postaci jest napisana i zagrana bardzo dobrze. Każda jest charakterystyczna i posiada własne motywacje. A wszystko to w swojej prostocie pięknie zlewa się w jedną całość. Całość otoczoną cudowną, klimatyczną muzyką.

Film porusza bardzo trudny temat jakim jest utrata dziecka. Ale nie zmusza nas do zagłębienia się w cierpienie. Motyw ten stanowi tylko oś filmu, wokół której ukazują się inne "codzienne" problemy z jakimi stykają się pierwszoplanowe postacie. Śmierć, Miłość, Czas. I otwartym zostawię pytanie kto w tym filmie pełni rolę "lekarza"?

O tym co jest większym plusem ja pewnie dopiero zdecyduję jak dodam ten film do swojej kolekcji.
Film nie pokazuje, że po takiej tragedii z czasem i " i tak wszytko będzie dobrze" . Strata dziecka będzie odczuwalna cały czas, jest to ogromny ciężar. Mimo to z pomocą innych da się ten ciężar podnieść by iść dalej. Życie nie oznacza zapomnienia o kimś kogo już nie ma.
Film fantastyczny....

To jest ta niezwykła mądrość i głębia tego filmu?

Oczywiście, że nie. Wystarczy obejrzeć by się przekonać.

Ponoć są jeszcze takie mądrości jak kwestia wypowiadana przez Mirren -
"Nic nie jest naprawdę martwe
jeśli tylko patrzysz na to w odpowiedni sposób". He. He he. Bruahahaha.

To wszystko zależy z jakiej perspektywy patrzysz na to zdanie. Ja oglądając to w oryginale przypomniałam sobie inny cytat "Każdy koniec jest jednocześnie początkiem". I mam wrażenie, że odbiór filmu zależy od wrażliwości oglądającego. Mnie ten film bardzo poruszył, ale to pewnie dlatego że długi czas byłam wolontariuszką w hospicjum dla dzieci.

Dziwna wypowiedź.... Piłaś coś?

Kompletnie trzeźwa to pisałam.
Chociaż można powiedzieć, że byłam pod wpływem tego filmu :).

Kompletnie się z tym nie zgadzam.
Uwielbiam dramaty tego typu i ten film od razu przykuł moją uwagę, chociażby przez to jak Will Smith zagrał w "pursuit of happiness". Niestety film nie przyniósł mi nic oprócz dziwnego smaku kiczu. Film w dziwny sposób tworzy główną akcję wokół wątku skompromitowania głównego bohatera a nie jego prawdziwego katharsis. Dziwna atmosfera corpo plus gość któremu zostały możliwe, że tygodnie życia wykreowany na "efekt uboczny" mający doprawić nutkę dramatu gdyby było za mało ??? ...
Słaby kontakt emocjonalny między głównym bohaterem a widzem, te całe układanie domino itp to jakaś kpina. Drugoplanowe postaci wplątane w jakieś epizodyczne historie odbiegające od fabuły, jak dla mnie ten film nie trzyma się kupy.

Na koniec dodaje, że to moje subiektywne odczucia i nie narzucam nikomu swojego zdania ale jak czytam komentarze "typowy wyciskacz łez" to albo ktoś taki nie rozumie tego pojęcia albo mało filmów w życiu widział.

Jeszcze kotuś mało w życiu przyszedłeś, żeby się wypowiadać na ten temat. Brak życiowych doświadczeń, nieumiejętność współodczuwania, słaba wrażliwość powodują , te tego po prostu nie ogarniasz, ale może kiedyś... bardzo dobrze Ci życzę.

ten komentarz to czysty idiotyzm.. co mają moje przejścia do tego filmu? Uważasz, że krytycy filmowi albo ludzie przyznający oscary interpretują filmy ze swoim życiem? To dosyć chore nakładać na wszystko filtr idealnego odwzorowywania, "realności".
Jak w ogóle można jasno określić na podstawie kilkunastu zdań, że ktoś "Brak życiowych doświadczeń, nieumiejętność współodczuwania, słaba wrażliwość" etc.
PS: Nie można się chyba spodziewać czegokolwiek po kimś kto ocenia Wzgórze nadziei na 8 a Marsjanin na 9.

Śmieszą mnie ludzie, którzy celowo zaniżają oceny filmu. Robią to w obawie przed krytyką takich jak Ty właśnie. Nadymanych "znawców". Im niższa ocena tym bardziej nadymany "znawca" :)))

Im niższa ocena tym bardziej nadymany znawca? :D Jeśli komuś nie podoba się film to od razu nazywasz go nadymanym znawcą? Oczywiście ktoś kto wystawił filmowi 1 jest znawcą wybitnie nadymanym? :D. A tak na poważnie, skala filmwebu jest po to aby korzystać z całej jej rozpiętości, a wydaje mi się że twoją ocene uznajesz jako jedyną słuszną dla tego filmu. Zgadzam się całkowicie z wypowiedzią Noizebeata. Ktoś kto ogląda film nie musi oceniać go przez pryzmat własnych przejść. Film powinien bronić się sam niezależnie od bagażu doświadczeń widza. Odwracając sytuacje, jeśli wystawisz komuś słabszą ocenę, a ktoś wystawi przykładowo 10 to nazwiesz tego kogoś ignorantem?

No właśnie w ten sposób potraktował mnie wyżej wymieniony, tylko dlatego, że moje oceny były wysokie względem innych filmów.

bierz połowę i naucz się oceniać filmy... albo pozostań przy swoich numerach jeden typu "Klan" "Barwy Szczęścia" - tam będziesz mogła się wzruszać ha ha

A dla mnie właśnie postacie drugoplanowe są tu kluczowe,a powiązania między nimi najważniejsze. Jak dla mnie to tych aktorów udających Śmierć, Czas i Miłość wcale nie było, za to Howard widział ich w obliczach swoich przyjaciół i dla tego tym bardziej było mu ciężko wrócić do jako takiej normalności. Samemu cierpiąc z powodu straty córki, musiał patrzeć na nierówną walkę bliskich mu osób. Potwierdzeniem tego jest scena, gdy pokazują jemu film gdzie toczy kłótnie z wyamigowanymi bytami, a gdzie na koniec Howard mówi każdemu z przyjaciół, że wie o ich sekretach. Tak samo każdy z nich chciał za każde pieniądze kupić szczęście (miłość, czas i życie), a widok cierpienia Howarda i jego listy do bytów były terapią, która odmieniła ich podejście do życia. I na koniec dla mnie "ukrytym pięknem" jest życie, które doceniamy dopiero w obliczu szczęścia, miłości czy upływu czasu...

No w końcu trafna interpretacja ! Negatywne opinie wystawiają tu osoby, które w ogóle nie zrozumiały filmu, a przecież od tego trzeba zacząć...Qrcze ludziki.

Całkowicie się zgadzam z Twoja opinią. Jestem zniesmaczona fabułą filmu.

bo całe nasze życie nie trzyma się kupy, jednego dnia jesteś zdrowy, następnego poruszasz się o kulach. Miał przyjaciół, i mimo rożnych motywacji starali się coś dla niego zrobić. Dla mnie to jest ważne, im dłużej coś dolega, to wokół ciebie robi się pusto...

Więcej mądrości niż w tym filmie, można znaleźć w animacjach od Pixara :)

Dokładnie. Cudowne podsumowanie zachwytów nad mądrością zawarta w tym filmie:)

film jest wyciskaczem lez
dokladnie takim samym jak "siedem dusz"

osobiscie jesli ogladam dramat to wole nieco subtelniejsze historie, ta byla jak bombardowanie tragedia, dramatem i muzyka idelanie dopasowana do smutnych scen:)


ale trzeba przyznac ze Smith mial naprawde swietna twarz w tym filmie, serio
teraz nie ironizuje ani nic z tych rzeczy
kazde spojrzenie na jego twarz to widok na cierpiacego czlowieka

Uważam, że przesłanie filmu jest wartościowe i przypomina, że życie jest za krótkie, aby je po prostu "przeczekać".