kiarostami wykazuje się tu wspaniałym zmysłem narracyjnym. widza unoszą doskonałe zdjęcia przepięknych plenerów i budynków w miasteczku, postacie ciągle przemierzają soczystych kolorów polne drogi i urokliwe wąskie uliczki wsi. plenery i budynki wyglądają na pieczołowicie dobrane, autorzy filmu "złapali" chyba idealną pogodę, zachwycają również kolory (framugi okien, drzwi, wyposażenie domów, ozdoby). pytanie, czy przy takiej oprawie zdjęciowej nie ginie treść. nie. szczególnym mistrzostwem jest dla mnie narracja, sprawiająca że cały film trzyma się kupy i niesamowicie wciąga i zastanawia. irańczycy w "Uniesie nas wiatr" są ludźmi wspianiałymi, dialogi wciągają i brzmią naturalnie. nie jestem pewny, czy tak właśnie wygląda codzienność w tamtych stronach, ale mimo wszystko zostałem filmem urzeczony.