De Robertis w cudowny, wręcz nowatorski sposób wykorzystał wszelkie możliwe środki wyrazu - montaż równoległy, szybkie, agresywne cięcia, zmiany planów z ogólnego na zbliżenia przez panoramy (tu inspirował się amerykańskim kinem) - po to by opowiedzieć historie marynarzy lodzi podwodnej uwięzionych na dnie morza, oraz akcji ratowniczej.
Fabuła ograniczona do minimum - liczy się realizm. W tym celu reżyser zrezygnował z aktorów - na ekranie widzimy autentycznych, nieucharakteryzowanych marynarzy. I to na wiele lat przed "Ziemia drży"