"Pad Italije" to środkowa część nieformalnej trylogii wojenno-rewolucyjnej Lordana Zafranovicia (pozostałe części to "Okupacija u 26 slika" i "Večernja zvona"), stworzonej wraz z chorwackim pisarzem Mirko Kovačem.
Na dalmackiej wyspie komendant partyzantów Davorin likwiduje, niemoralnych w partyjnym rozumieniu, Nikę, swojego przyjaciela i Krasnę, jego włoską kochankę. Sam żeni się z piękną Veroniką, córką miejscowego bogacza. Przez niedbałość Davorina po kapitulacji Włoch na wyspę przybywają naziści, ustasze i czetnicy...

Kronika wojny w optyce małej wioski rybackiej, na jednej z licznych wysp Dalmacji. Filmowy zapis prowadzony jest aż do upadku Włoch i zwycięstwa aliantów. Były to tereny, po których wielokrotnie przetaczał się front, trwały ustawiczne potyczki pomiędzy partyzantami a Włochami, Niemcami i ustaszowcami. Dzień po dniu, noc po nocy wioskowy przygłupek, który wie wszystko, ze strasznym krzykiem: "faszisti! faszisti!" przebiegał puste uliczki, zwiastując kolejny akt dramatu miasteczka. Film rozpoczyna się właśnie jednym z takich alarmów i od pierwszej sceny wprowadza nastrój grozy i przeraźliwej determinacji ludzi, których bezrozumny Los uwikłał w straszliwy spektakl. Główny bohater to przywódca oddziału partyzantów, za którego błąd - nieopatrzne uwolnienie niedobitków bandy ustaszowców - krwawo płaci cała wioska. Jest to postać z gruntu tragiczna, a w ocenie moralnej - mocno ambiwalentna. Rozdarty między humanizmem i powinnościami rewolucji, lojalnością wobec idei, z którą się związał i własną wizją przemian, własną klasą i miłością do młodej dziedziczki.