Zrobił na mnie ogromne wrażenie i dał dużo do myślenia. Cenię w nim obiektywność oceny "ludzi Hitlera" - nie każdy "jego człowiek" ponosił pełną odpowiedzialność za to , w czym uczestniczył. Odpowiedzialność jest oparta na świadomości. Przykładem na to jest opowiadająca całą tę historię Traudl - osobista sekretarka Fuehrera- która dopiero po wojnie dowiedziała się o makabrycznych poczynaniach swojego "szefa" i o ludobójstwie, którego się dopuścił.
Dziwię się, że niektórzy z Was upatrująsię w tym filmie próby usprawiedliwienia Hitlera. Nic podobnego! Ani przez moment nie odniosłam takiego wrażenia.... Eva Braun - sprawia tu wrażenie kobiety niezwykle prymitywnej, prostackiej i bezdennie głupiej karierowiczki (np. kiedy robi "imprezę" w czasie nalotu). Hitler jawi się tu jako człowiek zaciekle wierzący w swoją wizję, który przeżywa najgorsze momenty swego życia - nieuchronność klęski,utratę zaufania wśród oficerów i zdradę. To człowiek, który sam nie wie, jaki naprawdę jest (do Evy i Traudl miły i życzliwy, wobec oficerów nieufny i choleryczny, ogółem chodząca sprzeczność). I to jego "rozdwojenie" nie jest dla mnie żródłem współczucia wobec niego. Ono rodzi jedno proste pytanie - dlaczego miliony Niemców dały się wodzić za nos człowiekowi z tak bardzo chorą psychiką? Dlaczego jego dowódcy prawie do końca wykonywali rozkazy, wiedząc, że to już koniec? Przecież wystarczyłby jeden człowiek, by Hitlera otruć lub zastrzelić wcześniej , a oni do końca się z nim naradzali i słuchali jego idiotycznych rozkazów !!!
Film oceniam 10/10. Naprawdę warto zobaczyć.