Ujmę to tak: film kiczowaty, bez jakiegoś ważniejszego przesłania, łzawy melodramat.
Ale jaki ładny! I poruszający! I w ogóle słów braknie! Po prostu doskonale skrojony. I tyle

Ależ ma przesłanie: nie tylko opakowanie jest ważne. Zewnętrzna brzydota może kryć duchowe piękno, a z drugiej strony nawet najlepszy człowiek konsekswentnie zaszczuwany przez spoleczeństwo może się przeciw temu społeczeństwu obrócić.

przesłanie ma, jak najbardziej, ale ono wynika raczej z książki na której podstawie powstał musical, niż z założenia samych twórców filmu. To przede wszystkim piękne romansidło, chociaż drugie (refleksyjne) dno też posiada
Po prostu ta opowieśc gra przede wszystkim na uczuciach, a nie na rozumie - i tylko o to mi chodziło :)

Tak. Nie tylko opakowanie jest najważniejsze. Ja jak oglądałam końcówkę
(ogóle jak słyszę samo 'Loch rozpaczy to mi się zbiera na płacz) to
zwykle płaczę i ciskam w de Ciape i Krystynę znanymi mi epitetami.
Chciałabym bardzo, żeby Christ została z Erikiem, jednak gdyby została
to tak trochę uroku by ten film stracił...