Film sprawdza się jako głos w dyskusji o więziennictwie, gdyż bardzo jasno formułuje swoje stanowisko. Wprawdzie mamy tu do czynienia z zakładem karnym dla kobiet, jednak zarzuty są mniej lub bardziej oczywiste - przekupność personelu, znęcanie się nad więźniarkami, zły stan pomieszczeń sanitarnych, brak wsparcia psychologicznego czy jakiejkolwiek formy edukacji, która mogłaby pomóc paniom po wyroku w powrocie do społeczeństwa. Bliscy odwracają się od skazanych, a kobiety w zamknięciu są o krok od obłędu czy samobójstwa. Wszystko widać jak na dłoni.

Jednak "Uwięziona" wypada gorzej, gdy spojrzymy nań jako na film więzienny. Filmowi brakuje pewnej drapieżności, surowości w przedstawieniu miejsca akcji, ostrości życia za kratami. Historia skupia się wokół ciężarnej 19-letniej bohaterki, która zostaje niesłusznie skazana za napad z bronią. Podczas całego pobytu sprawia wrażenie kruchej, jakby zaraz miała się rozpłakać i załamać psychicznie (choć po drodze robi się nieco twardsza i zalicza bójkę z matroną, przez co trafia do izolatki), by na końcu przeistoczyć się w twardą facetkę. Mnie jej przemiana nie przekonała.

Wyjątkowo hardą matroną jest tu Evelyn Harper, coś jakby siostra Ratched, gdyby żyła w latach 50. i pracowała w więzieniu. Niestety nie dostaje zbyt wielu okazji, by zaprezentować się w pełnej krasie. Większość czasu przechadza się z groźną miną. Samo życie uwięzionych zostało przedstawione pobieżnie. Żadnych detali, potyczek, elektryzujących spięć, interesów na boku, głębszych rozmów itp. Myślę, że zdolniejszy reżyser mógłby wydobyć więcej z tego materiału, niż tylko zbolałe miny. Na szczęście film trzyma się pod względem aktorstwa. Parker, Emerson i Moorehead sprawiają, że seans jest przyjemny i całkowicie bezbolesny.

Jeśli chodzi o kategorię "zamknięcia", to jednak wolę "Ucieczkę skazańca", "Dziurę", "Brutalną siłę", "Nieugiętego Luke'a", "Riot in cell block 11", "Głód", "Hołotę", "Ucieczkę z Alcatraz", "Midnight Express", "Motylka", "Lot nad kukułczym gniazdem" czy co tam jeszcze.