Parafrazując klasykę polskiego kina, ciśnie się na usta: Szacki była kobietą! I natychmiast chce się dodać: ale jej nie wyszło.
Kawałek przyzwoitego polskiego kryminału, jeśli rozpatrzymy go w oderwaniu od pierwowzoru. Mi osobiście bardzo brakuje Szackiego, jako mężczyzny z krwi i kości z jego świńskimi myślami. Romans do filmowej prokurator po prostu nie pasuje, bierze się znikąd, bez powodu i bez polotu.
Brakuje mi też aury tajemniczości, dotykania zaświatów- książkowy fragment, gdy odsłuchują nagrania z dyktafonu i odkrywają głos zmarłej córki jeży włos na głowie, w filmie w ogóle nie przykuwa uwagi.
Daję 6/10