znakiem rozpoznawczym tego filmu są długie statyczne ujęcia przywodzące na myśl obrazy.
mimo takiego prowadzenia narracji, film trzyma w napięciu, a długie kadry skupiające się na surowych twarzach bohaterów, pełne są dramaturgii.
z pewnością nie jest to film dla wielbicieli mutlikin i filmów z głównego nurtu.
film wymaga skupienia na detalach. obraz, nie słowa, jest głównym nośnikeim informacji dla widza. dlatego dla wielu może być to trudne kino.
film mógłby być piękną wizualizacją dla muzyki zespołu neurosis, równie przejmującej i zimnej jak jego sceneria.
wszystkim oczekującym od kina nietuzinkowości, gorąco polecam.