Na pierwszy rzut oka epicka opowieść Yasha Chopry nie odbiega od standardów typowego kina boollywoodzkiwego, z całym jego ogromnym widowiskowym rozmachem, gwiazdorską oprawą, przepychem barw, strojów, tańca i muzyki. Co jednak sprawia, że historia ogromnego i pełnego poświęceń uczucia Pakistanki i Hindusa, wystawionego na bardzo długą próbę czasu, honoru i odwagi, przyciąga jak magnes i nie pozwala oderwać oczu od ekranu?

Na pewno wielka w tym zasługa samego reżysera, który nadał tej wyjątkowej opowieści zapierający dech w piersi, uniwersalny, nostalgiczny i delikatny ton, dodatkowo wzmocniony przepiękną muzyką, potrafiąc w równie przekonujący, niebanalny i wyważony sposób ukazać na ekranie miłość, co dotknąć, wzbudzającego tak silne i przeciwstawne emocje, konfliktu indyjsko-pakistańskiego czy też kwestii łamania praw człowieka oraz równości kobiet.

Oczywiście można tej epickiej opowieści zarzucić wszystko to, co odrzuca przeciwników tego typu historii, bajkowy i odrealniony klimat, fabularną schematyczność i przewidywalność, pobieżne, a nawet spłycone potraktowanie ważnych społecznych spraw, czy też zbyt wybujałą i mocno odbiegającą od rzeczywistości, romantyczność. Moim zdaniem jednak cała sztuka polega na tym, aby z tych wydawałoby się niedopasowanych, pozornie niespójnych, a miejscami nawet kiczowatych i pretensjonalnych elementów, uczynić największy atut i dopełniającą się na ekranie całość oraz sprawić, żeby obraz nie wydawał się nieprawdziwy, sztuczny czy wymuszony. Najważniejsze, żeby potrafił przekonać i dotrzeć gdzieś głębiej, bez względu na nasz określony odbiór, oczekiwania czy przyzwyczajenia, tak jak 'Veer-Zaara' właśnie.

Bo ten niecodzienny obraz wyraża kwintesencję czystego, ponadczasowego i pięknego w swojej prostocie uczucia, uczucia wręcz nierealnego czy nawet niemożliwego, a jednak jakże pełnego i prawdziwego, mającego szansę się spełnić na przekór wszelkim przeciwnościom oraz zawierającego w sobie ogromną siłę i wiarę, która jest w stanie 'góry przenosić' i rozwiązać każde, nawet najmocniej 'zasznurowane' usta. Odbierając go w taki właśnie sposób nie można się nim nie zachwycić i nie poddać płynącej z ekranu magii. Wystarczy tylko wczuć się w jego niezwykły, poetycki klimat, a można zostać totalnie oczarowanym i 'połknąć' niejedną łzę. Po prostu piękny film :)