Ten film to kłębowisko: utraty, lęku, zagubienia, wspomnień, szarpnięć, rezygnacji, osobności, rozsypującego się świata i zamieniającej się w ścinki świadomości
Gaspar wciąż jest sobą, ale w głowie mu teraz trumna i popiół po kremacji, więc - czy tego chce czy nie - staje się wieszczem starzejącej się, chorującej Europy