Właśnie dziś, po miesiącu od premiery, obejrzałem "Władcę pierścieni: Powrót króla". No cóż, nie jest dobrze... Każda z kolejnych części trylogii była dla mnie coraz mniej emocjonująca i chyba wiąże się to z coraz większą skalą samych filmów. Otóż oszałamiający rozmach i znakomite skądinąd efekty specjalne nie pozwalają na odbieranie obrazu inaczej niż gry komputerowej. Ładne to, kolorowe, doceniam wysiłek twórców, ale się nie zachwycam. Film jest bardzo nierówny, niespójny dramaturgicznie, z bardzo złymi dialogami i przerysowanymi chwytami aktorskimi. Kino to coś więcej niż ładne widoczki w tle i sentymentalne na siłę sceny. To nie jest najlepszy film 2003 roku, choć Oscara za film roku pewnie dostanie. W każdym razie otwiera ten tytuł nowe możliwości przed kinem widowiskowym i batalistycznym. Ale czy to dobrze? Rozmach zjada coraz bardziej fabułę. Na mnie kilkadziesiąt tysięcy prawdziwych statystów w scenie bitwy pod Borodino w "Wojnie i pokoju" Siergieja Bondarczuka robi większe wrażenie, niż te tłumy generowane komputerowo.