"W łóżku" to najlepszy dowód na to, że aby zrobić dobry film naprawdę nie potrzeba wiele. Matiasowi Bize wystarczyło dwójka aktorów i małe pomieszczenie. Niewiarygodne, a jednak prawdziwe.

Bize pokazuje, czym może się stać przypadkowe spotkanie dwójki ludzi. Dla Danieli i Bruno miał to być tylko szybki numerek. Mieli zapomnieć na chwilę o swoich troskach i tyle. Niewinne pytanie zrodzi kolejne i kolejne. Mijają godziny, para ze sobą rozmawia, uprawia seks, nawiązuje więź. Coś się dzieje, coś się rodzi, a widz jest tego świadkiem.

To fascynujące, jak znakomitym obserwatorem ludzi jest Bize. Dzięki niemu widzimy jak tworzy się układ, jak dynamicznie ulega ciągłym zmianom, jak falują nastroje, a najważniejsze, jak rodzą się emocje. I co najważniejsze reżyser pozostaje wierny światu. Nie ma tu pustego sentymentalizmu, który może i ładny, brzmiałby jednak fałszywie.

Po znakomitym debiucie, druga pełnometrażowa fabuła również się Bizemu udała. Miejscami jest może nieco naciągnięty ale jako całość robi dobre, bardzo dobre wrażenie.

Bize to chyba najciekawszy chilijski reżyser młodego pokolenia. Po dwóch udanych filmach mój apetyt na jego twórczość bardzo wzrósł.