Dla mnie największym atutem tego obrazu były jednak ujęcia, dzięki którym osiągnięto -
myślę że zamierzony - efekt klaustrofobii, wg mnie widz (o ile skupił się na filmie a nie
rozpraszał popcornem i colą) dzięki doskonałym zdjęciom, grze minimalnej ilości świateł
i dźwięków miał możliwość poczuć "smród" kanałów - mam tu na myśli całą atmosferę
panującą w filmie. Fantastyczna robota, szczególnie momenty gdy brakowało
wystarczającego oświetlenia do zobaczenia wszystkiego - dzięki temu odczuwalna była
niepewność i napięcie (dlatego dla mnie był to nawet niezły thiller). Więckiewicz dał
natomiast dowód, że jest aktorem jak najbardziej wszechstronnym, wg mnie był
doskonały! Każda emocja była idealnie wymalowana na jego twarzy. I teraz dla mnie
rzecz najważniejsza. Przed wyjściem do kina odrzuciły mnie opinie, które tu znalazłam, że
to kolejny film o holocauście i martyrologii, że jest niepotrzebny, bo mielone jest to już do
znudzenia. Dlatego się obawiałam, ponieważ, mimo że temat ten nie może zostać
zakopany, jedynym obrazem który trafiał dobitnie była rzecz jasna lista schindlera. nie
ujmując innym obrazom, ponieważ wiele wiele z nich było urzekających i dosadnych, to
często towarzyszył im zbędny patos. Dlatego przed tym filmem miałam obawy,
szczególnie przyglądając się niektórym komentarzom. Jednak dla mnie tematyka
męczeństwa Żydów nie była o tyle istotna, co uniwersalne przesłanie które niesie ze
sobą ten film.