Marc Isaacs otwiera przed nami drzwi swojego domu i ujawnia sekrety filmowej kuchni. Filmuje kolumbijską sprzątaczkę, brytyjskich robotników naprawiających płot w ogródku, sąsiadkę z Pakistanu częstującą wszystkich pysznym obiadem i słowackiego bezdomnego, któremu pozwala czasem przespać się na kanapie. Reżyser umiejętnie zaciera granice dokumentu i fikcji, a widz zaczyna tracić pewność swojej odbiorczej perspektywy. Czy postaci, które oglądamy na ekranie odgrywają jakieś role? I jaka jest rola reżysera? Pełna inwencji filmowa gra Isaacsa jednocześnie wciąga, bawi i niepokoi.