Zgadzam się z Twoją opinią. Mnie również urzekł ten film. Ciekawa opowieść o dojrzewaniu i poszukiwaniu wolności. Trochę przypominał mi studium "Into the wild", czy szaloną anarchię "Fight clubu".... Jeśli nie oglądałeś- polecam całym sercem. Generalnie wydaje mi się, że oba te filmy nie są że tak powiem dla każdego... chyba trzeba mieć w sobie jakiś specyficzny rodzaj wrażliwości i tęsknoty za wyzwoleniem. Jeśli się jest jedną z osób, które zawsze gdzieś czują ten dziwny wiatr, który nie wiadomo skąd wieje- ale dokądś nas gna- jest to rzecz właśnie dla niego... Pozdrawiam! :)

Oczywiście "Into the Wild" oraz "Fight Club" oglądałem i to wielokrotnie są to rewelacyjne filmy choć zupełnie od siebie różne. Podejmują kwestię wyzwolenia w zupełnie inny sposób. W Fight Club poprzez wyrzekanie się dóbr materialnych i osiągnięcie "dna" ponieważ tylko wtedy można dojść do wyzwolenia ze społecznych norm "it's only after we've lost everything that we're free to do anything.." W "Into the Wild" przypomina to raczej walkę jednostki (wybitnej), która nie może zrozumieć, a raczej wpasować się w konwencję społeczną, tak samo nie rozumie jak można czynić zło, po prostu bohater nie pasował do świata wypełnionego nami, ludźmi ;) Natomiast "W drodze" to dla mnie wolność w postaci buntu poprzez manifest wszystkiego w co się wierzy, a nie zostało narzucone.

v into the vild mamy rovniez do czynienia z hecia 'odciecia' sie od standardovego trybu zycia.. a viec od zycia materialnego.. v ktorym funkcjonoval calkiem niezle.. ..vszystko sprovadza sie do ambicji -do tego z jakih priorytetov sklada sie nasze zycie.. oczyvistym jest ze viekszosc idzie utartym shematem.. to naturalne ze viekszosc vytycza glovny nurt -a viec zvorce normy i zasady.. sa jednak ludzie ktozy hca od zycia czegos innego.. czegos viecej.. i tu vracamy do ambicji.. mozna brac czynnie udzial v vyscigu szczorov baranov i calej reszty.. albo pszygladac sie temu z boku i vytyczac vlasne sciezki..

Po części się z Tobą zgadzam, z tym że jakbym miała dodać jakiś podtytuł, to zamiast "żyć chwilą", dałabym "w poszukiwaniu szczęścia". I cóż, bohaterowie przekonują się, że to wcale nie jest takie proste. Seks, dragi, muzyka, pisanie, podróże - wszystko to ma na celu zasypanie pustki, którą noszą w sobie. Poczucie niespełnienia się pogłębia. Podobały mi się gorzkie słowa Carla. "Wiem, że nie ma żadnego skarbu po drugiej stronie tęczy. Jest tylko chujnia z grzybnią. Ta wiedza czyni mnie wolnym" - mocne, ale jakże prawdziwe.
Cóż, przyznam, że niesmaczyła mnie totalna rozwiązłość i nieodpowiedzialność poszczególnych postaci, ale oddzielając te sprawy, trzeba jednak przyznać, że nie da się nie sympatyzować Salowi jak i Deanowi. Zwłaszcza Dean mimo wszystkich tych swoich wad, ma w sobie swego rodzaju pogodną charyzmę i urok niedobrego chłopca. I zgadzam się co do gry Garretta Hendlunda - wypadł naprawdę świetnie. Miłym epizodem jest też obecność Amy Adams i Viggo Mortensena. A nawet ta tragiczna Kristen Stewart tym razem wyjątkowo nie działa na nerwy. Jednak to "drewno" potrafi grać jeśli dostanie ambitniejszą rolę.

o_0 przecież oni nie szukają szczęścia. chyba że szczęściem jest unieszczęśiwianie innych. zdecydowanie carpe diem. rola marxa najlepsza w całym filmie, chyba jedyny aktor umiejący coś zagrać. i jak mogli zrobić takiego malakę z deana..

"Tragiczna"? A jakie filmy z nią widziałaś? Czy może sugerujesz się wyłącznie highschool vamipre sagą? Polecam zwłaszcza "Welcome to the Rileys", The Runaways", "The cake eaters". Myślę, że gdyby nie feralna rola w "Zmierzchu" wszyscy by się zachwycali nietypową osobowością i nieszablonowością Stewart, bo negatywne nastawienie wynika po prostu z uprzedzeń do płytkiej historyjki wampirach a nie z faktycznych umiejętności aktorki. Pozdrawiam.

Widziałam ją sadze "Zmierzch", "Into the Wild" i "Królewnie Śnieżce i Łowcy". W żadnym z nich nie widać "nietypowej osobowiści", już nie mówiąc o grze. Ale w "Drodze" była znośna. Może zrobię tak jak radzisz i obejrzę też inne filmy z jej udziałem, choć nie ukrywam, że za nią nie przepadam. Mam tu też na myśli jej narzekanie na sławę i ten dystans do ludzi. Wydaje się być wiecznie niezadowolona z życia. Nie lubię ludzi, którzy nie cenią tego co dobrego dostają od losu. Jest ładna, bogata, robi to co lubi, a że musi chronić swoją prywatność? Jakoś inni sobie z tym radzą.

alkoholem i narkotykami...

tak.. dzievczynki lubia niegzecznyh hlopcov

nie masz wrażenia jak ja, że książkowy i filmowy dean to dwie zupełnie inne postaci? gdzie w filmie ukazane jest to szaleństwo??

oh tak, bardzo mi brakowało szaleństwa moriarty'ego w filmie!

Wprost przeciwnie, tak jak napisałem wcześniej, byłem pod ogromnym wrażeniem postaci Deana w filmie. Z jednej strony kompletnie szalony, niezrównoważony psychicznie chłopak, którego ujrzawszy pierwszy raz większość nazwałaby kretynem. Z drugiej niezwykle inteligentny, wrażliwy i niesłychanie charyzmatyczny facet od którego nie da się uwolnić myśli. Wszystkie pozostałe postaci oscylują wokół Deana i jego szaleństw.

Nie patrzę zresztą na niego wyłącznie jak na ciekawą postać która nakręca wszystkie przygody ferajny, Dean to postać tragiczna i to jest w nim najbardziej fascynujące. Jego odskoki, szybkie życie pełne libacji, seksu i braku stabilizacji jest wielokrotnie wyjaśnione - Dean został opuszczony przez ojca, którego szuka przez resztę życia. Skąd miał on czerpać męskie wzorce? Kto ma mu powiedzieć co powinien zrobić? Został opuszczony i to determinuje jego postępowanie. Nie może osiąść w jednym miejscu, nie może założyć rodziny i się nią cieszyć, jest cały czas w drodze, nie wiadomo gdzie będzie jutro, za tydzień, za rok, może być wszędzie, lecz nigdzie nie będzie szczęśliwy.

Cieszę się widząc tak pozytywny komentarz, bo jestem tym filmem zachwycona, grą aktorską wszystkich niemal, pięknymi zdjęciami, budowaniem postaci. Film ma niesamowity klimat, na pewno będę do niego wracać.

Muzyka i zdjęcia kapitalne. Mi film przypomina Moje własne Idaho.

Ja chciałam zapytać,.. jak się film skończył ?
Z racji tego że nie widziałam końcówki (ostatni moment który zdążyłam zobaczyć to jak Sal wychodzi z budynku i wsiada do samochodu z wykwintnie ubranym towarzystwem ) byłabym bardzo wdzięczna za informację.

Pozdrawiam :)

Masz całkowitą rację:) Osobiście bez fajerwerków podchodziłam do tego filmu, jakoś tak sobie wmówiłam, że nie można i nie powinno się tej powieści próbować przenieść na wielki ekran... Zastanawiałam się, czy ktoś, kto nie przeczytał wcześniej powieści "złapie" ten klimat, czy film zachęci go do sięgnięcia po książkę, czy nie znuży, czy będzie zrozumiały, jasny, wciągający, ciekawy, czy skłoni do refleksji itd. Po Twoim komentarzu widzę, że tak i nawet nie wiesz, jak bardzo mnie to cieszy!
Film naprawdę godny uwagi, tak samo, jak książka. Polecam.

Cieszę się, że znalazło się kilka osób, które również zachwyciły się filmem. Sam chcę do niego wrócić dosyć często, ale tyle filmów do obejrzenia a tak mało czasu... :)

Brawo ! Nie muszę już nic więcej dodawać, wszystko zostało właściwie ujęte .Film jest genialny ale tylko dla pewnej grupy osób, nie lepszej nie gorszej ale tej która właśnie tu się wypowiada i na swój sposób odczuwa i przeżywa ten film :)

Zgadzam się w 100 %. Idealnie napisane.

Zgadzam się. Nic dodać nic ująć. Wspaniały film aż chciało by się przemierzać Amerykę.

Musze przyznac ze film interesujacy. A kristen wcale zle nie zagrała. musze powiedziec ze była nawet dobra :)

Ja podobnie jak ty nie zapoznawałem się szczególnie z fabuła. Gdyby nie Amy Adams i Kirsten Dunst byłoby 2/10. Film bardzo płytki, książkę podobno zmasakrowano - nie wiem, nie czytałem - ale wiem, że Ci, który czytali bardzo często dawali filmowi 1 pkt.

Ja osobiście uważam, ze film położyła Stewart. Ona naprawdę pokazała jak kiepską jest aktorką. I jako główna bohaterka odebrała mi przyjemność z seansu.

Panowie też nie błyszczeli aktorsko. Szkoda.

Kto czytal, ten wie. Fabula w On The Road nie jest najmocniejsza strona i nigdy nie miala takich ambicji. To, co sie w prozie Kerouaca liczy, to duch. A w filmie tego nie ma.

Dean, czlowiek- wulkan, tutaj jest zgaszony jakby mu kubel wody spadl na facjate, a przeciez to on w ksiazce jest motorem napedowym wiekszosc wydarzen, najwieksza zagadka i obiektem pozadania samego narratora.

Dobrze ze chociaz obrazki ladne.

Otóż, to, otóż to! W pełni się z Tobą zgadzam, Chaczeridi.