Jak dla mnie wyszło średnio...ta satyra, ani za bardzo mnie nie rozbawiła, ani mocno nie skłoniła do zadumy nad poruszanymi problemami. Trochę odnoszę wrażenie, takiego przeciągającego się babrania w oczywistościach.

Natomiast trafnie podkreśla głównie w pierwszym akcie współczesny problem tożsamości męskiej. Podobne wątki były też w niedawno oglądanym przeze mnie Białym Lotosie. Młode pokolenia mężczyzn są wychowywane w kulturze równouprawnienia, zacierania się różnic damsko-męskich, tolerancji. Problem jest w tym, że wiele kobiet wciąż, często nawet podświadomie, instynktownie przyciągają cechy typowych, dominujących samców alfa. Tworzy się taki rozjazd pomiędzy tym, że teoretycznie model patriarchalny odchodzi w zapomnienie, a jednocześnie wiele z jego cech jest wciąż bardzo mile widzianych i daje duże profity u damskiej strony. W związku z czym jest problem kim tak naprawdę ma być współczesny mężczyzna?