"Wakacje z Moniką" to trzecia, ostatnia i zarazem moja ulubiona część pierwszej bergmanowskiej trylogii. Szwed poświęca ów film gorzkiemu pożegnaniu z młodością. Reżyser przenosi akcję filmu podobnie jak w "letnim snie" nad archipelag podsztokholmskich szkierów, dzięki czemu możemy po raz kolejny podziwiać piękny skandynawski krajobraz. Para głównych bohaterów znajduje w szkierach ucieczkę i azyl od szarej codzienności, czują się oni tam jak Adam i Ewa w raju. Warto zwrócić uwagę na kapitalną rolę Moniki zagraną przez bodajże debiutującą u Bergmana niezwykle utalentowaną Harriet Andersson, która to zastępuje dotychczasowo występującą w trylogii, równie ciekawą aktorkę - Maj-Britt Nilsson. "Sommaren med Monika" jest również erytoczną fascynacją oraz miłosnym portretem Harriet Andersson, w której to Bergman jest wówczas zakochany. Szwed po raz kolejny tworzy obraz niezapomniany i chyba nie można się nie zgodzić z tym, że jest on jednym z jego lepszych wcześniejszych produkcji. Stylowe i bergmanowskie zakończenie trylogii, właściwie nie ma się do czego przyczepić. 7+/10