Na film jako że był puszczany walniętego 14-ego pozwoliłem się namówić dziewczynie (choc jak mialbym wybrac na którym z babskich filmów chce sie tego dnia "przespac" to poszedlbym na "Walentynki"-za samą obsadę i prawdopodobnie "wiekszy"-jak na takie filmy humor), uparła się to juz trudno.... na szczescie i ona sama załowała swojego wyboru (jej ocena 4,5/10). Moja ocena oczywiscie nizsza, bo po 1-sze strasznie ta historyjka naciągana i przewidywalna... no ale z tym akurat się liczyłem, jak to bywa w przypadku tego typu filmów. Po 2-gie jaka ona płytka i dołująca, choć pewnie część zagorzałych fanek Dear Johna zaraz się zapieni ze złości twierdząc inaczej, ale obiektywnie rzecz biorąc to w tym romansidle było prawie wszystko do bani... Począwszy od gry pierwszoplanowych aktorów - żal, nawet po Dear Tatum'ie można było oczekiwać czegoś więcej (grał jeszcze gorzej niz zwykle, a przeważnie gra słabo) a Savannah niech lepiej zajmie się teatrzykiem kukiełkowym (bo szczyt jej mozliwosci to głupi musical)... Pan srebrny cencik uratował trochę sytuację ale to wystarczyło na blade 3/10. Co mnie zaskoczyło na seansie? a to ze w tym samym rzedzie siedział jakis chłopaczek uwaznie ogladajacy caly ten chłam, na pewno przyszedl sam wiec jedyne wytłumaczenie i ewentualne rozgrzeszenie to takie ze po prostu pomylil filmy/sale (ale to chyba nie to, biorąc pod uwagę fakt ze dotrwał do konca). Po wyjsciu z sali projekcyjnej wszyscy mieli nietęgie miny którym towarzyszyła epidemia ziewania. Jestem tolerancyjny dla takich zlewków, a przynajmniej staram się być (dla dziewczyny jak juz trzeba-od czasu do czasu) ale tych "siuśków" nie polecam nikomu, nawet fankom latynoskich telenowel.