Przyznam się ze trailer wyglądał bardzo pretensjonalnie i schematycznie dlatego wyparlem go z pamięci i całkowicie zapomniałem o tym filmie. Film jest przepełniony kliszami czyli "od zera do bohatera" w stylu Coyote Ugly i dziesiątek podobnych filmów których nie spamiętam. Nic nie znaczący głównych bohater obserwuje
z boku świat do którego chce należeć i poznaje kogoś kto go do tego świata wprowadza, dzięki czemu wzbija się na szczyt i poznaje swojego idola któremu odbija dziewczynę bo się w niej zakochuje i przy okazji stacza się, żeby znowu odbić sie od dna. Było, było, było. Ale nie o wadach. Sam film intryguje szczerością. Przez chwilę faktycznie uwierzyłem ze warto podążać za marzeniami. Czułem te miłość muzyki chociaż fanem elektroniki nigdy nie byłem. Piosenka na koniec to petarda dlatego uważam że tą piosenką ten film powinien się zakończyć.