Kolski i ekipa stworzyli przepiękny poetycki film o dojrzewaniu, trudnych relacjach międzyludzkich, artystach, marzeniach, kruchości życia. To też film o tym, jak ludzie próbują zachować 'resztki' swojego świata, dawnego życia w obliczu strasznej wojny, o tym, jak próbują radzić sobie ze stratą najbliższych, o tym, jak okrucieństwo wojny zmienia niektórych ludzi i zabiera im niewinność i 'człowieczeństwo'. Do tego wspaniale zrobiona scenografia, cudowne [!!!] zdjęcia i piękna oprawa muzyczna. Film nie dla wszystkich, jak sadzę, bo akcja rozwija się powolutku, autor skupia się na obrazie, na kompozycji zdjęć, na emocjach, co pewnie wielu niecierpliwych może znużyć... Mnie zachwyciło :)