Wiara czyni czuba
Religulous
2008
powrót do forum filmu Wiara czyni czuba 
ocenił(a) film na 8 ocenił(a) film na 8
Religia to więzienie dla ludzi ograniczające i narzucające człowiekowi coś co odbiera wolną wolę, nie dając człowiekowi samemu wzrastać. Z drugiej strony ludzie uciekają tam bo się boją życia na własnej odpowiedzialności. Nie muszą już być oni obarczani konsekwencjami za swoje decyzje. Mają pewien prosty schemacik i pewną wiedzę, czego chcieć więcej. To lenistwo ludzi i dążenie do komfortu przyciąga do religii. Dajmy na to polaków non stop okradanych czy wolą coś samemu zrobić czy obarczać państwo odpowiedzialnością. Dopiero gdy będzie wybór zdychać lub brać sprawę w swoje ręce (naruszenie komfortu) zrobią co trzeba na własny koszt. Religie są jeszcze gorsze, ciągną od człowieka nie tylko kasę a również wolność robiąc z ludzi niewolników. Prawdziwa duchowość zawsze idzie do wewnątrz, a nie ZEWNĄTRZ.
Duchowość jako przeciwieństwo sfery materii .
Inicjowanie pewnych zamierzanych działań prowadzących do czynu. Sfera fizyczna uzupełnia tą duchową.
Wierzę w własną siłę do zmieniania czy tworzenia i decydowania. Jeśli miałbym szukać gdzieś boskiego pierwiastka to jak mówiłem tylko wewnątrz.
Czyli, sferę myśli, uczuć, motywacji, woli wliczyłbyś do duchowości?
Jako przeciwieństwa materii a więc nie zdeterminowane przez materię?
Pytam czy wierzysz w istnienie świadomości poza światem materialnym?
Jeśli tak to wchodzimy już w religie.
Zaliczam, chodziło o biegunowość bardziej czyli wzajemne uzupełnianie. Raczej staram się coś uważać za prawdę niż wierzyć w wątpliwe, zwykle używam tych słów zamiennie(uważać|wierzyć) . Duchowość jednak nie jest religią. Religia jest to zestawienie pewnych dogmatów charakterystycznych dla każdej religii. Duchowość jako dla mnie jest jak poszukiwanie praw rządzących światem, nieco filozoficznie i nieco naukowo stawiam bardziej na praktyczność czyli co naprawdę działa. Nie kwestionuje samych założeń religijnych, a raczej ich sposób trwania w tej swojej 'próbce' rzeczywistości wykorzystując pewne ludzkie słabości. Prawdziwa duchowość to coś nieskażonego pewnymi konkretnymi założeniami, to próżnia bez symboliki.
W duchowości chodzi o szukanie nieśmiertelności, doskonałości, wyrwania się z niewoli materii (nie uciekam od materii, ale ona już nade mną nie ma tak wielkiej władzy, gdy jestem świadomy swojej duchowości) chodzi o poszukiwanie prawdy. Jesli przez 1000 lat miliony ludzi odkrywając duchowość dzielą się swoimi przeżyciami (często wybitne jednostki), odkryciami itd.. to mamy już rozwinięte religie :) Ja tak właśnie patrze na religie - jako skarbnice mądrości pokoleń.
Jeśli chodzi o tych, którzy wykorzystują religie do władzy, zniewalania ludzi, czynienia zła -
to ich grzechy. To często obłudnicy, którzy sami nie wierzą w to co głoszą, lub ludzie zaślepieni nienawiścią.
Religia i poszukiwanie prawdy to przeciwieństwa. W pierwszym operujesz na niezmiennych dogmatach, które nigdy się nie zmieniają bez względu na argumentację. Zaś w poszukiwaniu prawdy idziesz ścieżką przez błędy, one nauczą i naprowadzą na drogę bliższą prawdy . Poszukiwanie jak nazwa wskazuje ma na celu szukanie a nie przyjęcie prawdy absolutnej. Trochę za dużo tych prawd absolutnych(dużo religii) by nawet można by było rozpatrywać od tej strony. Dlatego stanem wyjściowym w poszukiwaniu jest nie dogmat, a ukierunkowanie osoby. To jakich doświadczeń dozna będzie zależało od niej, ale z każdą chwilą będzie wiedziała coraz więcej o życiu. Jak mówiłem to droga przez błędy, każdy błąd to okazja do rozwoju .
Grzech? Kto to wymyślił takie wynaturzenie , w naturze nie istnieje pod żadnym względem . Chyba że mówisz do psa jak rozkopie ogródek: Co tak nagrzeszyłeś w ogródku. Ludziom i zwierzętom wystarcza prosta moralność (zwierzęta- bronie swoją grupę/rodzinę i dziele się pożywieniem). Nie potrzeba tworzyć takich wynaturzeń by upokorzyć człowieka.