Nieodwracalne nie podobał mi się, sądzę że z całej tej godziny filmu tylko odczucia widza towarzyszące końcówce są na plus bo są mocne. W tym filmie jest też parę takich scen. Fajna końcówka, ale akurat domyślałem się, ze może taka być. Miło, ze pozytywna. Film nieprzyzwoicie długi, z tych 150 min wyciąć spokojnie można by było godzinę, poskracać różne świecenia o połowę. Końcowa scena, mimo, że fajne są kobietki na golaska, to po niezmała 140 min oglądania i tak wychodzą bokiem, więc też o połowę mogli skrócić. Na początku myślałem, że będzie bardziej o dragach, szczególnie że mówili o DMT, molekule duszy, ale potem wjechali jeszcze z Księgą Umarłych i powiedzieli w sumie co sie będzie działo w filmie, więc zostało tylko wciągnąć się w temat i zastanowić się w kogo się wcieli bohater, a może nie zginie jednak i w sumie to wszystko. Więc fabuła w filmie średniawo rozbudowana, pozostaje warstwa wizualna. Jak dla mnie spoko bo sam w Tokyo sporo bawiłem to fajnie było zobaczyć klimaty Shibuya, Asakusa, ale oprócz naprawdę fajnych scen miasta to cała reszta walenia po oczach: coś mi miga przez minute w oczy, tzn nie miga coś tylko cały ekran się świeci, pulsuje tak jakby reżyser chciał wywołać u widza epilepsję, myślę OK, wkręcę się w klimat może jakoś będzie, tylko że tak jak wyżej pisałem to trwało naprawdę dużą część filmu! Do końca jakoś wytrwałem i jakoś żałować czasu to nie żałuję bo w sumie to ciekawy film, nietypowy, ale niedociągnięć to ma sporo. Ale na plus kamera, ogólnie oprawa wizualna i końcówka, klimat, przypomniały mi się jesienne wypady na zbiory grzybków i takich tam tripów xD no i Japonia :), na minus czas, można byłoby tak więcej treści, i reżyser, który najwidoczniej uważa się za niewiadomo kogo i podejście że robi film jest dla siebie samego, a nie dla widza.