Jest wiele filmów, które mogę nazwać "Perełkami". Powiedzieć o nich wiele dobrego, zachwalać kunszt reżyserski,
wybitną grę aktorską, doskonałe zdjęcia, genialne efekty specjalne. "ENTER THE VOID" DO NICH NIE NALEŻY.

"Wkraczając w pustkę" to gatunek mind***owo-myśliwski, ponieważ odstrzelił mi głowę głównie tym że pozwolił mi
się wcielić w głównego bohatera. Jestem nim/w nim, doświadczam każdej podróży w czasie, zarówno przód jak i w
tył, każdej wizji narkotycznej i przeżyć duchowych. Jestem duchem Oskara, który ginie w 24 minucie filmu. Kompilacja
jego przeżyć, wizji i wspomnień na dodatek forma eteryczna nie skrępowana ciałem funduje mi wycieczkę po życiu
pośmiertnym narkomana wyznającego buddyzm. Jestem nieobecny w wydarzeniach a zarazem wszech ogarniający.
Jestem umysłem ducha krążącego nad Tokio będąc w przestrzeni pośmiertnej, przez buddystów nazwanej bar-do.
Szukam istoty, w której ciało mógłbym wejść a przejaskrawione wizje głownie przez narkotyk zażyty parę chwil przed
śmiercią. Im bliżej końca tym szybciej wszystko się obraca czuję się jak w pralce emocjonalnej do tego dochodzą
bardzo wyraziste sceny seksu, które potęgują doznania już wiem do czego to wszystko zmierza.
Historia opowiedziana przez reżysera jej oniryczny obraz zaświatów stworzyły mieszankę doświadczeń które
przesądziły że obraz Gaspar'a Noe znalazł zaszczytne miejsce w mojej filmowej bibliotece i jest najczęściej
polecanym przeze mnie filmem.

Wpis opublikowałem także na :
http://artitheart.blogspot.com/2013/12/przezyem-wasna-smierc.html