Film warty uwagi przede wszystkim ze względu na duet - Douglas & Turner. Jakoś tak znakomicie wychodziło im to wspólne granie. Ciekawe czy poza planem ich wzajemne emocje były równie silne... Produkacja ta podobała mi się bardzo, gdy obejrzałem ją pierwszy raz, dobrych kilka lat temu. Tym razem aż tak wielkiego wrażenia na mnie nie zrobiła, ale sentyment został. Najbardziej rozśmieszyła mnie Turner, gdy mówi do swojego filmowego męża "gdy patrzę na ciebie jak śpisz albo jak jesz, to mam ochotę dać ci w pysk", kiedy on mówi do niej, że może to zrobić, natychmiast daje mu po gębie. Z całego filmu wypływa chyba tylko morał, że od miłości do nienawiści jest tylko jeden krok.