Ojciec reżysera, drugi po Bergmanie szwedzki twórca filmowy Bo Widerberg (Srebrny Niedźwiedź na Festiwalu w Berlinie i Nominacja do Oscara® za film "Życie jest piękne"), pod koniec lat 70. XX wieku zaczął kręcić film dokumentalny o swoim ojcu-malarzu, ale nigdy go nie ukończył. Jego syn – Martin Widerberg próbuje rozpocząć swój film tam, gdzie ojciec przerwał filmowe dzieło. Dlatego "film w filmie" daje świadectwo dramatycznemu i przepełnionemu szacunkiem spotkaniu dwóch twórczych temperamentów: ojca i syna, dla których sztuka jest równa uczciwości, a uczciwość jest w życiu wszystkim.
Filmowa debata ojca i syna na temat sztuki i jej narzędzi, a także zbliżającego się jej końca jest szczególnie wciągająca. Ważne pytania, na które obaj szukają odpowiedzi, okazują się zaskakujące.


Czy artysta jest najważniejszym swoim krytykiem? Czy rola krytyka przypadła ojcu czy synowi? Odczuwamy głębokie porozumienie pomiędzy tymi dwiema artystycznymi osobowościami szczególnie, gdy poprzez przypadek ojciec przyznaje, że "Miłość Elwiry Madigan" była naprawdę dobrym filmem.

Zachowując styl ojca, którego charakteryzowały jasne i impresjonistyczne obrazy, Martin Widerberg powoli odkrywa przed nami rodzinną historię, pozbawioną sentymentalizmu i przefiltrowaną przez cztery pokolenia Widerbergów. I chociaż uczciwość ma zawsze swoją cenę, a wszystkie rodziny mają swoje tajemnice, to film Martina Widerberga pozbawiony jest hipokryzji i zakłamania. Nie ma tu obłudy, jest za to najlepsza skandynawska tradycja głębokiej analizy stosunków rodzinnych, która – pozostając w zgodzie z duchem rodziny – wymusza życie chwilą, tu i teraz.