W świecie snu wszystko jest proste. Logika nie zawadza akcji, głupie fizyczne ograniczenia nie krępują fabuły a gdy coś chcecie - po prostu wyciagacie po to rękę. Wszystko zdarza się samo, czas płynie a Wy razem z nim. Gdy spłonie Wam czarny samochód, znikąd pojawia się nowy, taki sam, najwyżej w innym kolorze. Gdy szukacie zbrodniarza wojennego - znajdujecie go w baraku na lodowym końcu świata. Obcy człowiek ofiarowuje Wam swój ukochany samochód, kupujecie gigantyczny rewolwer, wspomnienia przeplatają się strumieniami w rzece snu, zlewając sie w jeden, kosmiczny, cudowny w swym nieprawdopodobieństwie i idiotycznej paralogice nurt. Pływając w nim dostrzegamy, jak wiele oczywistych prawd umyka nam na jawie, jak wiele dobra zagubiliśmy pędząc w realu nie wiadomo gdzie i za czym. Cóż z tego, gdy budząc się rano zapominamy co nam sie śniło.
Ten film jest o wszystkim - o prostej moralności w zawiłym świecie, o uczciwości wśród kłamców, o miłości wplecionej w nienawiść. O pojedynku, jaki toczy rzeczywistość z moralnością dziecka, która reprezentuje głowny bohater - niesamowity Sean Penn w tej roli. To znakomity aktor, po raz kolejny, zresztą jak zawsze, udowadnia, że należy do najlepszych fachowców w swojej branży.
Nie wiem, czy końcowa scena jest porażką bohatera czy jego zwycięstwem. Być może i tym i tamtym, jak to własnie w życiu bywa.
Ile bym nie napisał - i tak wszystkiego nie ujmę. Każdy znajdzie w tym filmie swój ulubiony moment, specjalną scenę dla siebie. Każdy, kto choc raz śnił. I kto sie juz obudził.
Specjalne pozdrowienia dla moronów, którzy wymyslali tytuł. Polecam im tekst piosenki "This Must Be the Place", choć przecież i tak go nie zrozumieją. A wszytko jest w nim takie proste....jak we śnie - już pisałem.