Dokładnie mam podobne odczucia. Na film trawiłem całkiem przypadkowo mimo to miałem dość duże oczekiwania co do produkcji. W końcu aktorka sprawdziła się świetnie w trylogii Milenium, szwedzkie kino ma się dobrze a ponieważ znam na co je stać oczekiwałem naprawdę dobre dramatu. Niestety film jest chaotyczny i to bardzo. Oglądam bardzo dużo filmów które zawierają retrospektywę i szczególnie zwracam uwagę jak reżyser sobie poradził z tym z tą trudną sztuką. Dla reżysera "Wykluczonych" sztuka się okazała nie do przeszkodzenia i po prostu nie podołał wyzwaniu. Gra aktorska jest naprawdę dobra i tym bardziej szkoda zmarnowanego potencjału. Fabuła filmu naprawdę jest przejmująca ale zarówno reżyseria i scenariusz w filmie kuleje. Końcówka niezła i pokazuje że film naprawdę można było nakręcić inaczej z dużo lepszym skutkiem. Niestety stało się inaczej a szkoda.

Może powieść Susanny Alakoski jest źle napisana, bo film jest jej adaptacją ;) Wiem, że to nienaturalne we wspomnieniach, one zwykle nie pojawiają się chronologiczne, ale dla dobra akcji tu moim zdaniem są dobrze pokazane, przecież to nie była patologiczna rodzina od początku, owszem uboga. Ta retrospekcja (poza początkową sceną) pokazuje proces stawania się patologii, owszem film ma parę mankamentów, może razić praca kamery, jest surowy, tak jakby August wybiórczo czerpała z Dogmy 95