Kolejny film o tym jak to porąbanym narodem są amerykanie.
Nic odkrywczego tutaj nie ma, starzy bohaterowie, stare sytuacje, podobieństwa nasuwają się same. Nie byłoby w tym nic złego, lecz historia poprowadzona jest bez szczytowej wirtuozerii, morał z tego właściwie żaden. Z tej historii można było wycisnąć znacznie więcej, a główny odtwórca nie był dobrym wyborem, bo to aktor zaledwie przeciętny.
Jasnym punktem tego filmu jest zdecydowanie Sigourney Weaver (zresztą Jeffa Danielsa też należy pochwalić), która jest tutaj niezła (ale tylko niezła), co nie jest zaskakujące w wypadku aktorki tej klasy.
Film można obejrzeć raz, wrażenia estetyczne pozostawia całkiem niezłe, ciężko go też głupim nazwać, jednak jest to film tak mało znaczący, że można go sobie podarować.