Koreańska kinematografia przywraca wiarę w kino, które ciągle jeszcze nie zjadło swojego ogona. Maleńka przypowieść o zemście(chyba ulubionym motywie filmów azjatyckich) przenosi nas na prownicję, gdzie poznajemy pracowite mamy gangsterów, ich sąsiadów, ich zapyziałe podstawówki, nędzne sklepiki, nieokrzesane, zagubione dziewczyny i psy hodowane w celach konsumpcyjnych. Nie ma tu efektownych pościgów samochodowych, są za to wyścigi w kaloszach. Nie ma strzelaniny najnowszymi modelami broni, raczej mordobicie i dźganie. Brakuje widoków na złote plaże, palmy i gibające się laski w bikini. Króluje błoto, ziąb i dresy. No i po prostu: ludzie. I ich żywoty, mniej lub bardziej poczciwe. Warto!